ittisam — ə. qızğın dəmirlə dəriyə damğa vurma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
coşqun — sif. 1. Coşmuş halda olan; qızışmış. 2. Bütün gücü, şiddəti ilə təzahür edən; güclü, gur, şiddətli; təlatümlü. Coşqun sel. – Saz o qədər məharətlə çalınırdı ki, nəğmə coşqun sular kimi axıb yayılırdı. A. Ş.. Coşqun Xəzər oynar ayaqlarında; İşıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
odlu — sif. 1. Odu olan; yanar, alovlu, közərən. Odlu ocaq. – Çox zaman qurduğum tələ dəki quşlar yerinə gözlərimə anamın dəhşətlə təsvir etdiyi əllərində odlu kösövlər olan inkirminkirlər görünürdü. M. İ.. Səbzəlinin dodaqlarından papirosun odlu qoru… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaynar — sif. 1. Qaynama halında olan; yandırıcı, çox yüksək hərarətli; dağ, büryan. Qaynar su. Qaynar çay. Çiy tərəvəzi və meyvəni xörəyə salmadan əvvəl, yaxşı yumaq və üstünə qaynar su tökmək lazımdır. – Sabun zavodunda işləyən <Kərim xan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
daştülək — (Lənkəran) əhliləşdirilməsi çətin olan alıcı quş, qırğı. – Büyün məzərədə ovun qızğın vəxtində daştüləyim uçub getdi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
atəşbar — f. 1) od yağdıran, çox isti, yandırıcı; 2) m. hərarətli, qızğın, qızmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
azərgun — f. 1) odlu, alovlu; 2) m. atəşin, coşqun, qızğın, ehtiraslı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
dağ — f. 1) qızğın dəmirlə vurulan nişan, damğa; 2) çox isti, yandırıcı; 3) m. dərd, qəm, qüssə, kədər. Dağı dəruni daxili dərd … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gərmagərm — f. lap qızmış, qızğın … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
harr — ə. 1) isti, qızğın; 2) yandırıcı, hərarət verən; 3) m. cəhd edən; 4) m. qeyrətli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
